ترک جوش یک ناپیوستگی در فلز جوش یا منطقه متأثر از حرارت (HAZ) است که به دلیل تنش‌های داخلی، ضعف متالورژیکی یا وجود ناخالصی‌ها ایجاد می‌شود و می‌تواند استحکام و ایمنی اتصال را به شدت کاهش دهد.

ترک‌های گرم در دماهای بالا و حین انجماد فلز جوش شکل می‌گیرند، در حالی که ترک‌های سرد پس از انجماد کامل و در دماهای پایین‌تر (گاهی ساعت‌ها بعد) به دلیل وجود هیدروژن نفوذی و تنش‌های پسماند ایجاد می‌شوند.

پیش‌گرمایش سرعت سرد شدن را کاهش می‌دهد، از تشکیل ریزساختارهای شکننده جلوگیری می‌کند و به هیدروژن فرصت خروج می‌دهد، بنابراین از بروز ترک‌های سرد جلوگیری می‌کند.

پارگی لاملار در فلز پایه و موازی با سطح نورد شده آن ایجاد می‌شود، معمولاً در زیر جوش‌های فیله یا اتصالات T شکل که تحت تنش‌های عمود بر لایه‌ها قرار می‌گیرند.

برای جلوگیری از ترک دهانه، باید در انتهای جوشکاری، دهانه را به آرامی و به صورت کامل پر کرد و از تکنیک‌های پایان قوس (Crater Filling) استفاده نمود.

هیدروژن می‌تواند در حین جوشکاری وارد فلز مذاب شده و پس از سرد شدن، در ریزساختارهای حساس به دام افتاده و باعث شکنندگی و ایجاد ترک‌های سرد (به ویژه ترک‌های زیرگرده و پنجه) شود.

این ترک‌ها در ناحیه‌ای از فلز پایه که نزدیک به جوش قرار دارد و تحت تأثیر حرارت قرار گرفته اما ذوب نشده است، ایجاد می‌شوند و می‌توانند از نوع گرم یا سرد باشند.

خیر، برخی ترک‌های سطحی ممکن است بسیار ریز باشند و برای شناسایی آن‌ها نیاز به استفاده از روش‌های بازرسی غیرمخرب مانند مایعات نافذ یا ذرات مغناطیسی باشد.

کاهش تنش‌های پسماند از طریق کنترل مناسب پارامترهای جوشکاری، استفاده از توالی جوشکاری مناسب، و عملیات حرارتی پس از جوشکاری (PWHT) امکان‌پذیر است.

**آموزش جوشکاری** صحیح و جامع، جوشکاران را با تکنیک‌های صحیح، انتخاب مواد مناسب، و روش‌های کنترل کیفیت آشنا می‌کند، که به طور مستقیم منجر به کاهش بروز عیوب و افزایش کیفیت جوش می‌شود.