ساعت کاری: 09:00 صبح تا 16:00 بعد از ظهر
مرکز تخصصی آموزش جوشکاری و بازرسی جوش فنی و حرفه ای
مرکز کرج : بلوار تربیت مربی مرکز ITC دپارتمان جوشکاری و متالوژی
فهرست مطلب
Toggleجوشکاری شاید در نگاه اول کمی ترسناک یا پیچیده به نظر برسه، اما با دستگاههای جوش اینورتر مدرن، یادگیری اون از همیشه سادهتر شده. این راهنما دقیقا برای شماست که میخواهید آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر رو شروع کنید و اولین قدمها رو محکم بردارید. ما به زبان ساده، نکات ایمنی، تنظیمات دستگاه و تکنیکهای اولیه رو توضیح میدیم تا بتونید با اطمینان اولین جوش خودتون رو بزنید و از این مهارت کاربردی لذت ببرید.
دستگاه جوش اینورتر، نسل جدید دستگاههای جوشکاریه که با تکنولوژی الکترونیکی کار میکنه. برخلاف دستگاههای قدیمی و سنگین (ترانسی)، اینورترها خیلی سبکتر، کمحجمتر و کممصرفتر هستن. اما مهمترین مزیت برای مبتدیان، کنترل راحتتر و پایدارتر قوس الکتریکی (همون جرقهای که فلز رو ذوب میکنه) هست. این پایداری باعث میشه کار کردن باهاش سادهتر باشه، الکترود کمتر بچسبه و نتیجه جوش تمیزتر دربیاد. همه اینها جوشکاری با اینورتر رو به بهترین گزینه برای شروع آموزش جوشکاری، مخصوصا برای افراد تازهکار، تبدیل کرده.
سبکی و قابلیت حمل آسان اولین مزیت بزرگه؛ راحت میتونید دستگاه رو جابجا کنید. دوم، کنترل دقیقتر روی آمپر و قوس الکتریکی پایدار، کار جوشکاری رو برای مبتدی خیلی راحتتر میکنه و احتمال چسبیدن الکترود رو کم میکنه. سوم، مصرف برق بهینهتره و اغلب با برق خانگی هم کار میکنن. اینها باعث میشن یادگیری جوشکاری با اینورتر تجربهای خوشایندتر باشه.
دستگاههای قدیمی (ترانسی) خیلی سنگین بودن چون یه هسته آهنی بزرگ داشتن. کنترل قوس الکتریکی باهاشون سختتر بود و نوسان بیشتری داشت. مصرف برق بالایی هم داشتن. اما اینورترها با استفاده از قطعات الکترونیکی، همون قدرت رو در حجم و وزن خیلی کمتر ارائه میدن، کنترل دقیقتری دارن و کممصرفتر هستن. این تفاوتها دلیل اصلی محبوبیت دستگاه جوش اینورتر در سالهای اخیره.
قبل از اینکه حتی به روشن کردن دستگاه فکر کنید، باید ایمنی رو جدی بگیرید. جوشکاری خطراتی مثل برقگرفتگی، سوختگی شدید با فلز مذاب یا جرقه، آسیب به چشم بخاطر نور شدید فرابنفش (UV) و مشکلات تنفسی ناشی از دود و گازهای سمی داره. هیچوقت بدون تجهیزات حفاظت فردی کامل جوشکاری نکنید. این فقط یه توصیه نیست، یه قانونه که سلامتی شما رو تضمین میکنه. همیشه اول ایمنی، بعد جوشکاری. این مهمترین بخش آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر هست که نباید سرسری گرفته بشه.
مهمترین خطر، برقگرفتگیه؛ پس همیشه از خشکی دستکش و محیط مطمئن باشید. سوختگی با فلز داغ یا جرقهها خیلی شایعه. نور شدید جوشکاری بدون ماسک مخصوص، به چشم آسیب جدی میزنه (برقزدگی چشم). دود و گازهای حاصل از جوشکاری هم برای ریهها مضر هستن، مخصوصا در فضای بسته. شناخت این خطرات اولین قدم برای پیشگیری از اونهاست.
ماسک جوشکاری اتوماتیک یا دستی برای محافظت از چشم و صورت واجبه. دستکش جوشکاری چرمی ساق بلند از دستها محافظت میکنه. لباس کار ضخیم و مقاوم در برابر آتش (یا پیشبند چرمی) از بدن و لباس شما در مقابل جرقه محافظت میکنه. عینک ایمنی (زیر ماسک) و کفش ایمنی هم توصیه میشه. بدون اینها جوشکاری نکنید!
محل جوشکاری باید تهویه مناسب داشته باشه؛ اگه در فضای بستهاید، از هواکش استفاده کنید یا پنجرهها رو باز بذارید. اطراف محل کار رو از هرگونه مواد اشتعالزا مثل چوب، پارچه، کاغذ، بنزین، تینر و… خالی کنید. یک کپسول آتشنشانی یا سطل آب در نزدیکی داشته باشید. زمین کارگاه نباید خیس یا مرطوب باشه تا خطر برقگرفتگی کم بشه.
قبل از شروع کار، باید با ابزارتون آشنا بشید. دستگاه جوش اینورتر معمولا یه کلید روشن/خاموش، یه ولوم (پیچ تنظیم) برای کم و زیاد کردن آمپر (قدرت جوش) و گاهی یه نمایشگر دیجیتال داره
. دو تا خروجی اصلی هم داره که کابلهای انبر به اون وصل میشن. علاوه بر خود دستگاه، شما به انبر اتصال (که به قطعه کار وصل میشه تا مدار کامل بشه)، انبر الکترود (که الکترود رو نگه میداره) و خود الکترود (سیم جوش روکشدار) نیاز دارید. داشتن چکش گلزنی و فرچه سیمی هم برای تمیزکاری جوش ضروریه.
معمولا یه کلید اصلی برای روشن/خاموش کردن وجود داره. مهمترین بخش، ولوم تنظیم آمپره که با چرخوندنش قدرت جوشکاری رو تنظیم میکنید (عدد بالاتر یعنی قدرت بیشتر). بعضی مدلها نمایشگر دیجیتال دارن که عدد آمپر رو نشون میده. دو تا سوکت هم هست که معمولا با + و – مشخص شدن و کابلهای انبر به اونها وصل میشن.
این انبر شبیه یه گیره بزرگه که به بدنه فلزی قطعهای که میخواید جوشکاری کنید وصل میشه. کارش اینه که جریان برق رو از دستگاه به قطعه کار منتقل کنه و مدار الکتریکی رو کامل کنه. اتصال خوب و محکم این انبر به قطعه کار (روی سطح تمیز و بدون رنگ) برای داشتن یه جوش باکیفیت خیلی مهمه.
این انبر یه دسته عایق داره و قسمتی که الکترود (سیم جوش) رو محکم نگه میداره. شما این انبر رو در دست میگیرید و باهاش عمل جوشکاری رو انجام میدید. مهمه که الکترود رو درست و محکم داخل شیارهای انبر قرار بدید و مطمئن بشید اتصال الکتریکی خوبی بین انبر و الکترود برقراره.
الکترودها انواع مختلفی دارن. برای مبتدیان، الکترودهای روتیلی مثل E6013 خیلی مناسبن چون قوس نرم و پایداری دارن، کار باهاشون راحته و ظاهر جوش خوبی میدن. سایز الکترود هم مهمه؛ برای شروع کار با ورقهای نازکتر (مثلا ۲-۳ میلیمتر)، سایز ۲.۵ میلیمتر انتخاب خوبیه. برای کارهای کمی ضخیمتر، سایز ۳.۲۵ هم کاربرد داره.
بعد از جوشکاری، روی سطح جوش یه لایه شکننده به اسم “گل” یا “سرباره” تشکیل میشه که باید پاک بشه. چکش گلزنی یه سر نوکتیز و یه سر پهن داره که باهاش به آرومی روی گل ضربه میزنید تا ترک بخوره و جدا بشه. بعد با فرچه سیمی، باقیمونده گل و دودهها رو پاک میکنید تا فلز تمیز جوش دیده بشه.
قبل از روشن کردن دستگاه جوش اینورتر، چند کار مهم باید انجام بدید. اول، کابلهای انبر اتصال و انبر الکترود رو به درستی به سوکتهای دستگاه وصل کنید (معمولا انبر الکترود به مثبت و انبر اتصال به منفی وصل میشه، اما دفترچه راهنمای دستگاهتون رو چک کنید). بعد، آمپر مناسب رو بر اساس قطر الکترود و ضخامت فلزی که میخواید جوشکاری کنید، تنظیم کنید. مهمتر از همه، سطح قطعه کار باید کاملا تمیز باشه؛ هرگونه رنگ، زنگزدگی یا چربی رو پاک کنید. در آخر، الکترود رو محکم در انبر قرار بدید. این مراحل آمادهسازی، پایه یک جوشکاری خوبه.
بیشتر دستگاههای اینورتر دو خروجی دارن که با علامت + و – مشخص شدن. در جوشکاری معمولی با الکترود (SMAW)، معمولا کابل انبر الکترود به خروجی مثبت (+) و کابل انبر اتصال (گیره) به خروجی منفی (-) وصل میشه (به این حالت DC+ یا DCEP میگن). حتما کانکتورها رو محکم جا بزنید و بچرخونید تا اتصال کامل برقرار بشه. اتصال شل باعث داغ شدن و آسیب به دستگاه میشه.
تنظیم آمپر خیلی مهمه و به تجربه بدست میاد، اما یه قانون سرانگشتی وجود داره: به ازای هر میلیمتر قطر الکترود، حدود ۳۰ تا ۴۰ آمپر در نظر بگیرید. مثلا برای الکترود ۲.۵ میلیمتر، آمپر رو بین ۷۵ تا ۱۰۰ تنظیم کنید. برای الکترود ۳.۲۵، حدود ۹۰ تا ۱۳۰ آمپر. ضخامت فلز هم مهمه؛ فلز نازکتر آمپر کمتر و فلز ضخیمتر آمپر بیشتری لازم داره. مبتدیان بهتره با آمپر کمی پایینتر شروع کنن.
این مرحله خیلی مهمه ولی گاهی نادیده گرفته میشه. جوشکاری روی سطح کثیف، زنگزده، رنگشده یا چرب، باعث ایجاد جوش ضعیف، پر از تخلخل (سوراخهای ریز) و پاشش زیاد میشه. حتما با فرچه سیمی، سنگ فرز یا سنباده، محل اتصال انبر و مخصوصا قسمتی که میخواید جوش بدید رو کاملا تمیز و براق کنید تا فلز خالص نمایان بشه.
انبر الکترود معمولا شیارهایی با زوایای مختلف داره. الکترود رو باید طوری در انبر قرار بدید که هم محکم باشه و هم زاویه مناسبی برای جوشکاری داشته باشه (معمولا زاویه ۹۰ درجه یا ۴۵ درجه نسبت به دسته انبر استفاده میشه). قسمت بدون روکش انتهای الکترود باید کاملا داخل گیره انبر قرار بگیره تا اتصال الکتریکی خوبی برقرار بشه. مطمئن بشید الکترود لق نمیزنه.
مرحله | شرح کار |
---|---|
1 | ایمنی اول: پوشیدن لباس کار مناسب، دستکش چرمی، کفش ایمنی، عینک ایمنی و مهمتر از همه، ماسک جوشکاری استاندارد. |
2 | بررسی دستگاه: اطمینان از سلامت دستگاه و کابلها. اتصال صحیح کابل انبر الکترود و انبر اتصال به خروجیهای دستگاه (معمولاً الکترود به + و اتصال به -). |
3 | آمادهسازی قطعه کار: تمیز کردن کامل سطح فلز از هرگونه رنگ، زنگزدگی، چربی یا آلودگی با فرچه سیمی یا سنگ فرز. اتصال محکم انبر اتصال به قطعه کار تمیز شده. |
4 | انتخاب و تنظیم: انتخاب الکترود مناسب با توجه به نوع و ضخامت فلز. تنظیم آمپر دستگاه بر اساس قطر الکترود و ضخامت قطعه (مطابق جدول راهنما یا تجربه). |
5 | قرار دادن الکترود: قرار دادن صحیح و محکم قسمت بدون روکش الکترود در شیار انبر الکترود. |
6 | شروع قوس (آرک): پایین آوردن ماسک. گرفتن راحت انبر. ایجاد قوس با ر وش خراشیدن (مثل کبریت) یا ضربه زدن آرام نوک الکترود به قطعه کار. |
7 | حفظ قوس و حرکت: بلافاصله پس از ایجاد قوس، حفظ فاصله مناسب (طول قوس) به اندازه قطر مغزی الکترود. نگه داشتن زاویه مناسب الکترود (کمی مایل در جهت حرکت). |
8 | پیشروی: حرکت دادن الکترود با سرعت یکنواخت و ثابت در مسیر جوشکاری، با تمرکز بر حوضچه مذاب. |
9 | پایان جوش: در انتهای مسیر، کمی مکث و سپس به آرامی الکترود را بالا کشیده تا قوس قطع شود. |
10 | تمیزکاری: پس از کمی خنک شدن جوش (احتیاط کنید!)، با چکش گلزنی سرباره (گل جوش) را جدا کرده و سپس با فرچه سیمی سطح جوش را کاملاً تمیز کنید. |
11 | بررسی و تمرین: بررسی چشمی کیفیت جوش (یکنواختی، نفوذ، عدم وجود عیب). تکرار مراحل و تمرین مداوم برای بهبود مهارت. |
منبع : weldskill.ir
حالا وقت هیجانانگیزترین بخش آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر رسیده: ایجاد اولین جوش! ماسک رو پایین بیارید. انبر الکترود رو راحت در دست بگیرید. نوک الکترود رو به آرامی به قطعه کار بزنید (مثل روشن کردن کبریت) یا چند بار ضربه بزنید تا قوس الکتریکی (جرقه شدید) برقرار بشه. به محض برقراری قوس، الکترود رو کمی بالا بیارید تا فاصله مناسب (حدودا به اندازه قطر مغزی الکترود) حفظ بشه. بعد با حفظ زاویه و فاصله مناسب، الکترود رو با سرعت یکنواخت در مسیر مورد نظر حرکت بدید.
انبر رو باید محکم ولی راحت در دست بگیرید، طوری که کنترل کاملی روی حرکتش داشته باشید. مثل گرفتن یه خودکار یا قلممو، ولی با استحکام بیشتر. انگشتها نباید به قسمتهای فلزی نزدیک بشن. سعی کنید کابل انبر روی شانه یا بازوتون نیفته تا وزنش شما رو خسته نکنه و بتونید تمرکزتون رو روی نوک الکترود و حوضچه مذاب حفظ کنید.
دو روش اصلی برای شروع قوس وجود داره: ۱) روش خراشیدن (Scratching): مثل کشیدن کبریت، نوک الکترود رو با یه حرکت کمانی روی سطح فلز بکشید و به محض روشن شدن قوس، کمی بالا بیارید. ۲) روش ضربه زدن (Tapping): مثل نوک زدن پرنده، چند بار به آرامی نوک الکترود رو به سطح بزنید و سریع کمی بالا بکشید. مبتدیان معمولا با روش خراشیدن راحتتر شروع میکنن.
زاویه الکترود روی شکل و نفوذ جوش تاثیر داره. برای جوشکاری روی سطح صاف (اتصال لب به لب یا جوش شیاری)، الکترود رو تقریبا عمود نگه دارید، اما با یه زاویه کم (حدود ۱۰-۱۵ درجه) در جهت حرکت مایل کنید. یعنی اگه از راست به چپ حرکت میکنید، نوک الکترود کمی به سمت چپ متمایل باشه. این زاویه به هدایت فلز مذاب کمک میکنه.
حفظ فاصله ثابت بین نوک الکترود و سطح فلز مذاب (حوضچه جوش) خیلی مهمه و بهش “طول قوس” میگن. یه قانون خوب اینه که طول قوس تقریبا برابر با قطر مغزی الکترود باشه (مثلا برای الکترود ۲.۵، فاصله حدود ۲.۵ میلیمتر). فاصله زیاد باعث پاشش و جوش ناپایدار میشه. فاصله خیلی کم (یا چسبیدن) باعث خاموش شدن قوس یا جوش محدب و نامناسب میشه.
سرعت حرکت شما باید طوری باشه که حوضچه مذاب (فلز ذوب شده زیر قوس) شکل گرد یا بیضی منظمی داشته باشه و فرصت کنه به خوبی با فلز پایه ترکیب بشه. حرکت خیلی سریع باعث جوش باریک و کمعمق میشه. حرکت خیلی کند باعث جوش پهن و محدب، و در فلزات نازک باعث سوختن و سوراخ شدن میشه. سرعت مناسب با تمرین بدست میاد.
برای شروع، بهترین تمرین کشیدن خطوط جوش مستقیم روی یک تکه ورق فلزی ضایعاتی هست. میتونید با گچ یا ماژیک مخصوص، خطوط صافی روی ورق بکشید و سعی کنید دقیقا روی اون خطوط جوشکاری کنید. این کار به شما کمک میکنه تا کنترل بهتری روی زاویه، فاصله و سرعت حرکت پیدا کنید. این تمرین پایه آموزش جوشکاری است.
بعد از اینکه جوشکاری یک قسمت تموم شد و کمی خنک شد (مراقب باشید هنوز داغه!)، باید “گل جوش” یا سرباره رو از روش پاک کنید. این لایه محافظ در حین جوشکاری ایجاد میشه اما بعدش باید حذف بشه تا فلز جوش خورده دیده بشه. با چکش گلزنی چند ضربه به آرومی به سرباره بزنید تا ترک بخوره و جدا بشه. بعد با فرچه سیمی محکم روش بکشید تا سطح جوش کاملا تمیز و براق بشه. حالا میتونید کیفیت کارتون رو بررسی کنید و ببینید اشکالات احتمالی کجاست.
همیشه عینک ایمنی بزنید چون تکههای سرباره داغ ممکنه به اطراف پرت بشن. با سر نوکتیز چکش چند ضربه ملایم به لبهها و روی خط جوش بزنید. لازم نیست خیلی محکم بکوبید، هدف فقط ترک انداختن در سرباره است. وقتی سرباره شل شد، با لبه پهن چکش یا با یه ابزار دیگه مثل قلم، اون رو جدا کنید. مراقب باشید به خود فلز جوش آسیب نزنید.
بعد از جدا کردن تکههای بزرگ سرباره، همیشه مقداری دوده و ذرات ریز باقی میمونه. با یه فرچه سیمی دستی یا فرچه سیمی که روی مینیفرز نصب میشه، محکم روی سطح جوش و اطرافش بکشید تا کاملا تمیز و براق بشه. این کار هم ظاهر جوش رو بهتر میکنه و هم برای بررسی دقیقتر کیفیت جوش لازمه.
یه جوش خوب باید ظاهری یکنواخت و موجهای منظم (شبیه فلس ماهی یا سکههای روی هم چیده شده) داشته باشه. عرض خط جوش باید تقریبا ثابت باشه. نباید کنار خط جوش، بریدگی یا گودرفتگی (Undercut) وجود داشته باشه. همچنین سطح جوش نباید خیلی محدب (برآمده) یا خیلی مقعر (گود) باشه. دیدن سوراخهای ریز (تخلخل) هم نشانه خوبی نیست.
همه مبتدیان در شروع آموزش جوشکاری با اینورتر با مشکلاتی روبرو میشن که کاملا طبیعیه. یکی از شایعترینها، چسبیدن الکترود به قطعه کاره که معمولا بخاطر کم بودن آمپر یا کم بودن فاصله قوس اتفاق میفته. سوراخ شدن ورق، مخصوصا ورقهای نازک، نشونه آمپر زیاد یا سرعت حرکت کمه. اگه جوش خیلی سطحی به نظر میرسه و نفوذ خوبی نداره، احتمالا آمپر پایینه یا خیلی سریع حرکت کردید. پاشش زیاد جرقه و مواد مذاب هم میتونه دلایل مختلفی مثل آمپر بالا، طول قوس زیاد یا الکترود نامناسب داشته باشه.
اگه الکترود چسبید، خونسرد باشید. سریعا با یه حرکت انحرافی (مثل خم کردن مچ دست) سعی کنید الکترود رو جدا کنید. اگه جدا نشد، سریعا گیره انبر الکترود رو باز کنید تا الکترود آزاد بشه (وگرنه ممکنه الکترود سرخ بشه). دلیل اصلی چسبیدن معمولا آمپر پایینه یا موقع شروع قوس، الکترود رو به اندازه کافی بالا نیاوردید (طول قوس کمه). کمی آمپر رو بیشتر کنید و روی حفظ فاصله تمرکز کنید.
این مشکل بیشتر در جوشکاری فلزات نازک پیش میاد. اگه دیدید فلز پایه داره ذوب میشه و سوراخ ایجاد میشه، دو دلیل اصلی داره: یا آمپرتون برای اون ضخامت فلز خیلی زیاده، یا سرعت حرکت دستتون خیلی کمه و گرما بیش از حد در یک نقطه متمرکز شده. آمپر رو کمی کم کنید و/یا سعی کنید الکترود رو با سرعت بیشتری حرکت بدید.
اگه خط جوش شما خیلی باریک و برآمده است و به نظر میرسه فقط روی سطح نشسته و خوب به فلز پایه نفوذ نکرده، احتمالا آمپرتون کمه یا سرعت حرکت دستتون خیلی زیاده. کمی آمپر رو افزایش بدید و/یا سعی کنید کمی آهستهتر حرکت کنید تا حوضچه مذاب فرصت کافی برای نفوذ به عمق فلز رو داشته باشه. زاویه الکترود هم میتونه موثر باشه.
پاشش (Spatter) یعنی پرت شدن ذرات ریز فلز مذاب به اطراف جوش. کمی پاشش طبیعیه، اما اگه خیلی زیاد باشه، هم ظاهر کار رو خراب میکنه و هم الکترود هدر میره. دلایل اصلی پاشش زیاد عبارتند از: آمپر بیش از حد بالا، طول قوس خیلی بلند (فاصله زیاد الکترود از کار)، زاویه نامناسب الکترود، یا استفاده از الکترود مرطوب یا نامناسب. تنظیمات رو بررسی کنید.
تبریک! شما اصول اولیه آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر رو یاد گرفتید. اما جوشکاری یک مهارته که فقط با تمرین زیاد به دست میاد. ناامید نشید اگه جوشهای اولیهتون عالی نیستن. مدام تمرین کنید، خطوط جوش، جوشهای نقطهای و اتصال دو قطعه ساده رو امتحان کنید. ویدیوهای آموزشی بیشتری ببینید و اگه امکانش هست، در یک دوره عملی شرکت کنید یا از یک فرد باتجربه کمک بگیرید. با صبر و تمرین، به زودی میتونید پروژههای جدیتری رو انجام بدید و از مهارت جدیدتون لذت ببرید.
مثل یادگیری رانندگی یا نواختن موسیقی، جوشکاری هم نیاز به تمرین زیاد داره تا حرکات دست، تنظیمات و تشخیص صدای قوس برای شما عادی و غریزی بشه. هرچقدر بیشتر تمرین جوشکاری کنید، دستتون روانتر میشه، چشمتون به دیدن حوضچه مذاب عادت میکنه و بهتر میتونید مشکلات رو تشخیص بدید و اصلاح کنید. حتی ۱۰-۱۵ دقیقه تمرین منظم، خیلی بهتر از ساعتها تمرین پراکنده است. پس ورقهای فلزی ضایعاتی رو دور نریزید و ازشون برای تمرین استفاده کنید.
اینترنت پر از منابع عالی برای یادگیری جوشکاری است. ویدیوهای آموزشی در یوتیوب و آپارات میتونن تکنیکهای مختلف رو به صورت بصری به شما نشون بدن. دنبال کانالهایی باشید که آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر رو به زبان ساده ارائه میدن. اگه میخواید سریعتر پیشرفت کنید، شرکت در یک کارگاه یا دوره جوشکاری عملی زیر نظر مربی باتجربه، بهترین راهه.
بعد از تمرین خطوط جوش، وقتشه پروژههای کوچیک رو شروع کنید. سعی کنید دو تکه ورق فلزی رو کنار هم قرار بدید و به هم جوش بدید (اتصال لب به لب). بعد میتونید اتصال سپری (T-joint) رو امتحان کنید که یه ورق رو عمود بر دیگری جوش میدید. ساختن یه قاب عکس فلزی ساده یا یه چهارپایه کوچیک هم پروژههای خوبی برای مبتدیان هستن تا مهارتشون رو در عمل به کار بگیرن.
شما اکنون با مفاهیم اساسی و مراحل اولیه آموزش جوشکاری مبتدی با اینورتر آشنا شدید؛ از اهمیت حیاتی ایمنی گرفته تا تنظیم دستگاه، ایجاد قوس و کشیدن اولین خطوط جوش. به خاطر داشته باشید که مهارت در جوشکاری، مانند هر فن دیگری، با صبر و تمرین مداوم به دست میآید. جوشهای اولیه شاید بینقص نباشند، اما هر خط جوش، یک قدم رو به جلوست.
با این حال، اگر به دنبال تسریع فرآیند یادگیری و رسیدن به سطح حرفهای در زمان کوتاهتر هستید، شرکت در دورههای تخصصی جوشکاری را به شدت توصیه میکنیم. در این دورهها، زیر نظر اساتید مجرب، تکنیکهای پیشرفته، فوتوفنهای کار با مواد و ضخامتهای مختلف و عیبیابی حرفهای را به صورت اصولی و فشرده فرا میگیرید. این سرمایهگذاری در آموزش، به شما کمک میکند تا با صرفهجویی در زمان و انرژی و کاهش آزمون و خطا، سریعتر به نتایج باکیفیت و حرفهای دست پیدا کنید. پس تمرین را ادامه دهید و برای جهشی بزرگ در مهارت، آموزش تخصصی را در نظر بگیرید.
سلام چظور میتونم آمپر دستگاه جوشم رو به دست بیارم
درود برای تنظیمات دستگاه جوش مطلب پایین رو مطالعه کن جامع و کامل در موردش توضیح دادیم با ویدیو
تنظیم دستگاه جوش